بانوےِ دشتِ رؤيا

در طول سالهاي مشترک زندگيم هيچ وقت از آقاي شوهر انتظار کادو و هديه نداشتم

به جز يک مناسبت ؛ اونم  فقط روز زن

به آقام گفته بودم اين يه روز برام خيلي ارزشمنده و دوس دارم هميشه خاطرش باشه

حتي اگه شده به يه تبريک ساده ي زباني بسنده کنن

آقاي شوهر هم کم لطفي نکردن و هيچ مناسبتي رو به خاطر ندارن

اما روز زن رو هميشه با توجه به توان ماليشون

  بهم يه شاخه گل به همراه هديه نقدي تقديم مي کردند

امسال با توجه به شرايط بد اقتصادي و

و اينکه آقاي من هم يک سالي هست دو يا سه ماه يک بار حقوق مي گيرند

 وقتي روز زن رو که بهم تبريک گفتن

بهشون گفتم آقا امسال کادوي روز زن نميخوام همينکه اين روز رو بهم تبريک گفتي

براي من ارزشمنده و مهم حرمت اين ارزش رو برام نگه داشتي

البته تو دلم انتظار يه شاخه گل داشتم

که غروب همان روز ديدم اومده با يه جعبه شيريني و يه شاخه گل

از خوشحالي تو پوست خودم نمي گنجيدم چون به يه شاخه گل هم قانع بودم

ديدم مريم هم داره زيرکانه مي خنده و رفت تو اتاقش

آقام هم دست تو جيبش کرد و گفت اينم هديه من به مناسبت روز زن

گفتم عزيز من که گفتم امسال هديه نميخوام نباس اينکار رو مي کردي جانم

بعدش هم مريم و مهدي اومدن

و اونها هم البته براي اولين بار بهم يه پاکت هديه نقدي دادن 

که بعدش فهميدم آقاي شوهر خودش براي مهدي و مريم پول توي پاکت گذاشته

و بهشون داده که به من هديه بدند

ديگه از خوشحالي گفتم اين روز رو براي خودم براي يادگار ثبت کنم

پ.ن : نتيجه اين اتفاق رو فهميدم زن وقتي حرمت شوهرش رو نگه بداره 

ارزش جايگاهش توي دل همسرش بيشتر ميشه

دوم اينکه زندگي ي ما آدمها با توجه به نيتمون رقم ميخوره و.

ماه گذشته (آذر ماه) پشت سيستم نشسته بودم

که آقاي شوهر با يه دسته گل نرگس اومدن پيشم

واي چه ذوقي کردم از هديه گل نرگس

از خوشحالي از آقام تشکر کردم و باشوق بهش گفتم عاشقِ گل نرگسم

و هيچ سوپرايزي به اندازه هديه ي گل منو شاد نمي کنه

از اين عکس يه خاطره ي خاص دارم

و اين گوشي 13 ساله که ، يادگار يه خاطره هاي قديمي دوست داشتني ست

البته توي اين عکس خيلي اتفاقي بود

چون من اصلا حواسم به گوشي نبود و فقط خواستم از هديه آقام يه عکس يادگار بگيرم

ديشب منزل نبودم ، وقتي اومدم خونه ديدم آقاي شوهر دوتا دسته گل نرگس برام خريدن

و گذاشتن رو ميزِکامپيوتر

واي از خوشحالي تو پوشت خودم نمي گنجيدم

گل نرگس رو خيلي دوست دارم

درونِ پيچکِ قلبم تاب خورد

تمام تُن هايي که از نفس هايم چِکه چِکه مي کرد

و نُت هاي زبانم را اسير همين کلمات بريده بريده.

زمان بر بالِ فاصله ها نشست

تا ديوارهاي بلنـــدِ فــــراق

سکــــوتِ مرا سُک سُک کنند.

سکوت، گاهي سکته ي همه دل دل کردن هاست

سکوت، گاهي دردِ همه ي بغضِ بسته ي لب هاست

سکوت ، پر از همهمه ي روزهاي خالي ي يک خسته دل

ميان سرگرداني ي واژه هاي رنگ و رو رفته است

گرچه زيباترين حرف حسابي ست که مي شود گفت

اما تمام رگهاي تنـــم را بي رمـــق مي کند

مــــن ماندم و شبهاي بـــي خوابي که

آغوشِ غــــم ، مهمان دست هايش مي شود

«تنهــــايي» را به سکوتم آويزان مي کنم

تا هميشه يادم بماند

او تنـــها مـــونسِ هزار شب ، از هزار قصه ي

 نگفته اي ست که  دلــــم را مي شکند

هُـــق هُـــق زدن هاي شبانه

بر نيمه شب هاي بـــي صــدايم

اگر گوش فلک را کـــر نکند

چشمِ دلم را از چشمه ي خاطراتِ تلخ پـــر مي کند

پ.ن : امروز شنبه 3 آذر ماه .
خدا رو شکر کابوس دردناک هشت شبانه روزم تمام شد
همش تَوَهم و خيالات منفي ذهني بود

كوتاه تر از ديدار مان

يادگاري ست در واژه ها

«شعري بود از تو»

مي كارد دانه هاي حسرت را

در ترنم نفس هاي تنهايي

كه سخت مي رويد بر سينه ام

و بر مي آيد چون آه

من در آغوش زمان ، رفتني ها را مي رفتم

ولي در نگاهم اضطراب

و ثانيه هايي که دور مي شوند

از مني که .

تپش هاي قلبم به شمارش زمان نزديک است

گاهي با شتاب

و گاهي بي حساب.

آرام نمي گيرد

دلم

نگاهِ تو را کم دارد

ديشب دوباره دلم به خود لرزيد

وقتي صداي پاي خيالِ تو مي آمد

و مسير آمدنم آغشته به عطر تو مي شد

دلم تنگ مي شد روزهايي که

واژه ها شبنم وار از شاخسار انگشت تو مي چکيدند

و دلم چون قاصدکي مي شد براي بوييدن دستانت

عزيزترينم ، ليلي ي من

خواب هايم فيروزه اي شده است 

آبي يِ آبي

گردنبند فيروزه بر گردن ِخيالم

خو مي گيرد با تسبيحِ خيالت

مي بوسد

مي بويد

عطر خوش ِ آغوشِ فيروزه اي يَم را

مي فشارد در دست تو 

مي ستايد بر سينه ي من

چه معجزه ي فيروزه اي ست

ما را از چشم حسودِ روزگار نگه مي دارد

23 اسفند 1397

از اونجايي که ارديبهشت يعني تابستان
و هوا داره گرم ميشه و گلهام هم کم کم دارن خشک ميشن
گفتم براي يادگار از حياطم در سال 98 هست يه چندتا عکس بگيرم

البته غنچه هاي گل محمدي و گل جعفري و گل نازم که کلا خشک شدن
فقط بوته ها هنوز سبزن که نمي دونم چقدر بتونن تحمل کنن
* نماي بزرگتر*
اين هم نماي سي حياطم

امسال ديگه گل نگرفتمچون مي دونستم فقط براي يکي دوماه بيشتر کنارم نيستن
لذا با همون گلهاي پارسال حياطم رو مثل هر سال صفا بحشيدم
اينام گلهاي وفادارم هستن که توي اين چند سال خيلي خوب مقاومت کردن
خيلي دوسشون دارم

اين هم نماي ورودي درب حال

اين هم خانواده ي کاکتوس هام
البته فقط از کاکتوس هاي کوچيک عکس گرفتم

منتهي يدونه عکس از کل خانواده کاکتوس هام دارم که سال 95 ازشون عکس گرفته بودم

اين هم گل ِ موسي در گهواره
اينکه چرا بهش ميگن موسي در گهواره رو نمي دونم
ولي غنچه هاشو خيلي دوست دارم 

اسم اين گلِ خوشگل رو هم نمي دونم چيه
ولي خدا رو شکر هنوز سب زو پر رشد مونده

اسم اين گل هم ، گل ِ ناز هست ، منتهي بهش ميگن نازِ خارجي
غنچه هاي ريز ِ قرمز رنگ نازي مي کنه

به اين  هم ميگن گل ِ نازي ايراني

اين هم عکس حياطم از زاويه ي ديگه

از اونجايي که ارديبهشت يعني تابستان
و هوا داره گرم ميشه و گلهام هم کم کم دارن خشک ميشن
گفتم براي يادگار از حياطم در سال 98 هست يه چندتا عکس بگيرم

البته غنچه هاي گل محمدي و گل جعفري و گل نازم که کلا خشک شدن
فقط بوته ها هنوز سبزن که نمي دونم چقدر بتونن تحمل کنن
* نماي بزرگتر*
اين هم نماي سي حياطم

امسال ديگه گل نگرفتمچون مي دونستم فقط براي يکي دوماه بيشتر کنارم نيستن
لذا با همون گلهاي پارسال حياطم رو مثل هر سال صفا بحشيدم
اينام گلهاي وفادارم هستن که توي اين چند سال خيلي خوب مقاومت کردن
خيلي دوسشون دارم

اين هم نماي ورودي درب حال

اين هم خانواده ي کاکتوس هام
البته فقط از کاکتوس هاي کوچيک عکس گرفتم

منتهي يدونه عکس از کل خانواده کاکتوس هام دارم که سال 95 ازشون عکس گرفته بودم

اين هم گل ِ موسي در گهواره
اينکه چرا بهش ميگن موسي در گهواره رو نمي دونم
ولي غنچه هاشو خيلي دوست دارم 

اسم اين گلِ خوشگل رو هم نمي دونم چيه
ولي خدا رو شکر هنوز سبز و پر رشد مونده

اسم اين گل هم ، گل ِ ناز هست ، منتهي بهش ميگن نازِ خارجي
غنچه هاي ريز ِ قرمز رنگ نازي مي کنه

به اين  هم ميگن گل ِ نازي ايراني

اين هم عکس حياطم از زاويه ي ديگه

سوپرايز ما آبجي ها و زن داداش ها به آقايان شوهر و داداش ها

 ان شا الله خداوند عزيزان همه رو نيگه بداره عزيزان ما رو هم برامون نگه بداره (الهي آمين)

ما 10خواهر و 10برادريم و به لطف الهي هميشه و در همه حال به همديگه احترام مي زاريم و در تمام غم و شادي همديگه با هم هستيم ايام عيد قشنگ ترين لحظات براي همه ي ماست چون بيشتر روزهاي عيد به دعوت برادرها و گاهي هم آبجي ها تا 13 فروردين دور هم هستيم و روي هم ، با نوه ها و نبيره ها صدو خورده اي نفر ميشيم.

ديروز آخرين دورهمي امان در باغ داداش ها بود با همفکري آبجي ها و زن داداش ها تصميم گرفته شد11 فروردين که مصادف شده با روز پدر،براي داداش ها و دامادها يه کيک بزرگ سفارش بديم با تعداد 20 عدد جوراب و يک روز خاطره انگيز براي خودمون به يادگار ثبت کنيم.

عصر توي آلاچيق دور کيک ،جوراب ها رو چيديم و داداش ها و داماد ها رو هم صدا زديم  

بعد از ديدن کيک و جوراب ها که هديه ما به آقايان بود بعدِ کلي خنده و پچ پچ آقايان ، يکي از دامادها که خيلي هم شوخ طبع هستند گفتند خانومها  دستتون درد نکنه ان شا الله سال ديگه ما هم روز زن ، توي باغ براتون يه جشن مي گيريم و يه کيک با 20 عدد دستکش ظرف شويي براتون جبران مي کنيم و وشليک خنده و بحث و جدال و فضاي باغ رو پر کرد

بعد از گرفتن عکس هاي يادگاري دختر داداشم جوراب ها رو جمع کرد و رو کرد به آقايان و گفت دلتون رو خوش نکنيد جوراب ها فقط تززين کيک بودحالا هر کس جوراب ميخواد شش هزار تومان بده يه جفت جوراب بهش بدم و قبل از برش کيک ،جورابها رو توي سيني گذاشت و جلوي آقايون گرفت و دوباره به شوخي گفت سهم هر نفر يکي هست دوتا برنداريد ها

اين هم کادوي من به آقاي شوهر به مناسبت روز پدر